حضرت سکينه سلام الله عليها دختر امام حسين عليه السلام 56 سال پس از واقعه کربلا, در شب پنجم ربيع الاول سال 117 هجري در مدينه وفات کردند[1]. حضرت سکينه سلام الله عليها، دختر ابى عبدالله الحسين عليه السلام و رباب، دختر "امرء القيس" است. نام اصلى وى " آمنه" يا "اميمه" بود و مادرش رباب، او را به "سکينه" ملقّب ساخت. اين بانوى شريف ِعلوى، در دامن مهرانگيز پدر ارجمندش حضرت امام حسين عليه السلام و مادر گرانمايه ‏اش حضرت رباب سلام الله عليها و عمه بزرگوارش حضرت زينب کبرى سلام الله عليها پرورش يافت و از راهنمايى و تربيت ناب برادرش حضرت على بن الحسين عليه السلام - معروف به زين العابدين - در ايّام امامت آن بزرگوار، بهره ‏هاى وافر يافت. وى از زنان خردمند و داناى عصر خويش بود, علاوه بر بهره ‏مندى کامل از حُسن جمال، از فضايل معنوى مانند تعّبد، تديّن و تقواى الهى نيز برخوردار بود و در زمينه شعر، سخنورى و فصاحت بيان، از ممتازان عصر خود و خانه وى هميشه مجمع اُدبا، شُعرا و سخن سرايان عرب بود. درباره تاريخ تولّدش، اطلاع دقيقى در دست نيست. او در مدينه و در اواخر عصر امامت حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام ديده به جهان گشود. گفته اند که وى در واقعه ي عاشورا، دخترى رشيد و بالغ بود. برخى از مورّخان، سن وى را در واقعه ي کربلا، بين ده تا سيزده سال خوانده ‏اند. بنابراين تولّدش بايد ميان سال‏هاى 47 تا50 هجري قمرى باشد. در آغاز، تحت کفالت برادر بزرگوارش امام زين العابدين عليه السلام قرار داشت تا اينکه ازدواج نمود و به خانه همسرش نقل مکان کرد. آن حضرت، پس از واقعه ي کربلا، به مدت 57 سال زندگى کرد. و در سنين بين 67 تا 70 سال، در کمال شرافت و عفّت، دار فانى را وداع گفت. درباره در گذشت اين بانوى بزرگ علوى، دو روايت نقل شده است: روايت نخست حاکى است که وى در پنجم ماه ربيع الاوّل سال 117 هجرى قمرى و در عصر خلافت "هشام بن عبدالملک" و در حاکميت "خالد بن عبدالملک بن حارث"، در مدينه بدرود حيات گفت و روايت ديگر مي گويد که وى در پنجم ماه ربيع الاوّل سال 126 هجرى قمرى در مکّه معظمه وفات يافت. در صبح روز رحلتش محمد بن عبدالله(نفس زکيه) چهار صد دينار عطر و عود خريد و پبرامون تابوت آن حضرت در مجمره ها سوزانيد. خالد بن عبدالملک حاکم مدينه که در نظر داشت با به تعويق افتادن تشييع جنازه بر اثر گرمي هوا به بدن مطهر جسارت شود, گفت:" صبر کنيد من براي نماز خواندن بر جنازه ميايم", ولي نيامد. لذا جنازه مبارک آن حضرت تا شب دفن نشد. پس از آن حضرت سجاد عليه السلام _ وبه قولي يحيي بن حسن عليه السلام به قولي محمد بن عبدالله نفس زکيه _ بر جنازه آن حضرت نماز خواندند و آن حضرت را با احترام به خاک سپردند[2]. ..................................................... منابع و مآخذ : 1.قلايد النحور: ج ربيع الاول، ص26.فيض العلام: ص206.مستدرک سفينه البحار: ج4ص67.مستدرکات علم رجالالحديث: ج8ص580.رياحين الشريعه: ج3ص280. 2.فيض العلام: ص205-206.رياحين الشريعه: ج3ص280-282. ..................................................... التماس دعا Web: www.mth-co.ir

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط:

برچسب‌ها: پنجم ربیع الاول وفات حضرت سکینه ربیع