سرانجام پس از قرنها، انتظار عالم خلقت به سر آمد و بزرگ هدايتگر انسانها پا به عرصه و جود نهاد. برترين مخلوق خدا ظاهر شد، باران «رحمة للعالمين» باريدن گرفت، چشمه رافت و هدايت فيضان كرد و نور محمدى عالم ملك و ملكوت را منور نمود و در شهرى كه شرافتش را از ولادت او دريافت كرد، چشم به جهان گشود و به راستي که در عالم وجود، ميلادى كريم تر از اين ميلاد رخ نداده است. تعبير قرآن در آيات ابتداى سوره بلد نشان مى دهد كه مكه به خاطر اقامت پيامبر در اين شهر و تولدشان درآن، شرافت يافته و مورد قسم خداوند واقع گشته است. حضرت محمد(ص)، آخرين پيامبر الهى در 17 ربيع الاوّل از پدرى به نام "عبدالله بن عبدالمطلب" و مادرى به نام "آمنه بنت وهب" ديده به جهان گشود و با انوار رخسار و جمال منوّرش، جهان تيره و تاريك، به ويژه عربستان را روشن گردانيد. پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پيش از تولد فرزندش محمد(ص)، در حالى كه همسرش آمنه، به چنين فرزندى، حامله بود، به همراه ساير بازرگانان قريش، جهت سفر تجارى عازم شام گرديد و در بازگشت از شام، در يثرب(مدينه منوّره) بيمار شد و در همان جا درگذشت و توفيق ديدار نوزاد خويش را نيافت. وفات عبدالله، دو ماه و به روايتى هفت ماه پيش از تولد فرزندش حضرت محمد(ص) بود. امّا آمنه، مادر گرامى رسول خدا(ص)، كه به تقوا، عفت و پاكيزگى در ميان بانوان قريش معروف بود، پس از تولد نور ديده‏اش حضرت محمد(ص)، چندان در اين دنياى فانى زندگى نكرد. وى، دو سال و چهار ماه و به روايتى شش سال، پس از ميلاد رسول خدا(ص)، بدرود حيات گفت. رسول خدا(ص) پس از تولد، در كفالت جدش عبدالمطلب، بزرگ و سيد قريش مكه، قرار گرفت. گفتنى است كه تاريخ نگاران و سيره نويسان شيعه و اهل سنت، با اين كه در سال و ماه تولد آن حضرت، اتفاق نظر داشته و مى‏گويند كه آن حضرت در اوّل عام الفيل، برابر با سال 570 ميلادى و در ماه ربيع الاوّل ديده به جهان گشود، ولى درباره روز تولد وى، اختلاف نظر دارند. شيعيان، معتقدند كه رسول خدا(ص) در روز جمعه، مصادف با 17 ربيع الاوّل، به دنيا آمد و اهل سنت مى‏گويند كه تولد وى، روز دوشنبه دوازدهم ربيع الاوّل بوده است.(1) اما از اين كه سال تولد پيامبر(ص) را "عام الفيل" مى‏نامند، بدين جهت است كه دو ماه و هفده روز پيش از تولد پيامبر(ص)، يعنى در نخستين روز محرم سال 570 ميلادى، فيل سواران "ابرهه" به مكه هجوم آورده و قصد نابودى كعبه و مسجدالحرام را نمودند ولى با معجزه شگفت الهى سركوب شدند. ايشان در دوران قبل از رسالت، به صداقت و امانت و عقل و فطانت معروف و مشهور بود، او را به نام«محمد امين» مى خواندند، به صداقت و امانتش اعتماد فراوان داشتند، در بسيارى از كارها به عقل او اتكا مى كردند. حضرت اميرالمؤمنين(ع) پيامبر اكرم(ص) را اينگونه توصيف مى كند:، «خير البرية طفلا و انجبها كهلا و اطهر المطهرين شيمة در كودكى شايسته ترين مخلوق و در سن كهولت نجيب ترين و كريمترين آنان بود، اخلاقش از همه پاكان، پاكتربود.» روز ولادت حضرت روز شريف و با بركتى است كه از قديم الايام صالحين از آل‏محمد صلى الله عليه و آله حرمت آن را نگه داشته‏اند، و حق اين روز را ادا كرده و روزه گرفته‏اند. كسى كه 17 ربيع الاول را روزه بگيرد خداوند متعال ثواب يك سال روزه را به او مى‏دهد. در اين روز صدقه دادن و زيارت مشاهد مشرفه و انجام خيرات و مسرور كردن اهل ايمان مستحب است.( مسار الشيعة: ص 30) التماس دعا -------------------------------- منبع: 1) نك: فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلام(ص)، ص 57؛ منتهى الآمال، ج1، ص 13؛ المبعث و المغازى، ص34؛ الامتاع، ص3؛ تاريخ اليعقوبى، ج2، ص 5؛ بحار الانوار، ج15، ص 248؛ تاريخ ابن خلدون، ج1، ص 383؛ تاريخ دمشق، ج3، ص 72 70 و 75.

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: میلادپیامبرنبی اکرمنبی مکرم