ببخش ما را برای همه بی‌تو بودن‌ها، تو با ما بودی و ما با تو نبودیم.
ببخش ما را برای همه عهدشکنی‌های‌مان، بارها و بارها عهد بستیم و عهد خود شکستیم.
ببخش ما را برای همه رنج‌هایی که برای هدایت امت رسول خدا(ص) کشیدی.
ببخش ما را برای همه ناله‌های علی‌وارت که برای بخشش خلق خدا در درگاه معبود داشتی.
ببخش ما را که کلام‌مان با عمل‌مان یکی نبود، در کلام با تو بودیم و در عمل…
ببخش ما را که عشق و محبت به تو را به درهم معدودی با محبت دنیا معاوضه کردیم.
ببخش ما را که قرن‌ها رنج و سختی تو را به ثمن بخسی فروختیم.
ببخش ما را که به خود مشغول شدیم و تو را رها کردیم.
ببخش ما را که سال‌های عمرمان را بدون شناخت تو سپری کردیم.
ببخش ما را که تو را در این دنیا تنها گذاشتیم
و تو در بین امتت غریب و مظلوم ماندی.
مهدی جان! آقای من!
می‌دانم، خوب می‌دانم که شایسته نعمت وجود تو نیستم.
می‌دانم که شایسته نام منتظر نیستم.
ولی یوسف زهرا امید به عطوفت و مهربانی و بخشش تو دارم.
تو را به آبروی مادر غریبت زهرا، یاری‌ام کن
مرا یاری کن تا در این دنیایی که بی‌تو بودن افتخار است و هنر،
با تو باشم. با تو بمانم و با یاد تو دنیا را ترک کنم و بمیرم…